วันจันทร์ที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2556

ไม่ได้คุยกับพ่อมา 4 ปีแล้วทั้งที่อยู่บ้านเดียวกัน

เป็นกระทู้ที่พูดถึง ปัญหาในครอบครัวระหว่างพ่อกับลูก

ความเห็นเจ้าของกระทู้

ตอนนี้อายุจะ 15 แล้วปีนี้ แต่เรื่องมันเกิดตอน ป.5 คือคุณพ่อเกิดชอบดนตรีไทย
คุณพ่อจึงส่งหนูไปเรียนตีขิม แต่หนูมีปัญหากับมือซ้ายคือมือซ้ายแข็งมาก
แล้วไม่นานคุณพ่อก็เกิดชอบดนตรีสากลขึ้นมา ซึ่งก็คือเปียโน คุณพ่อก็จะให้เรียนอีก

แต่หนูรั้นไม่เรียนเพราะตอนนั้นคุณพ่อไม่ค่อยมีเงิน ค่าเรียนขิมก็แพงแล้ว
ถ้าเรียนเปียโนด้วยจะขนาดไหน นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ทำให้พ่อโกรธแล้วไม่คุยกับหนูอีกเลย
คุยกับทุกคนในบ้านยกเว้นหนู คุณแม่ก็ให้ไปขอโทษพ่อ ทำแล้วคะ
ปรึกษาอาจารย์ที่ปรึกษา อาจารย์บอกให้ยอมเรียนเปียโน ไปบอกพ่อ ทำแล้วคะ

แต่พ่อไม่ตอบ แต่ทุกวันพ่อ ก็เขียนการ์ดให้ บอกรักพ่อ ถึงพ่อจะทำเป็นไม่ได้ยิน
ซื้อการ์ตูนดิสนีย์มาง้อพ่อ เพราะพ่อชอบการ์ตูนดิสนีย์มากคะ สะสมของเล่นการ์ตูนครบเลย
 แต่การ์ตูนนี่คือแทบจะดูไม่ได้แล้วตอนนี้ น้องทำพังเกือบหมด
แหะๆ สิ่งที่ทำให้รู้ว่าพ่อยังรักเราคะ

- อยากดูซีรีย์เกาหลี แต่จะเซฟใส่แฟลชไดรฟ์ก็ไม่ไหว มีแค่ 2 กิ๊ก
 วันต่อมาน้องเอาเเฟลชไดรฟ์ 16 กิ๊กมาให้ บอกพ่อฝากมา

- เป็นคนชอบกินโอวัลติน แต่โอวัลตินหมด ไม่กี่วันหลังจากนั้นพ่อก็ซื้อโอวัลตินมาให้ถุงใหญ่ ปกติพ่อจะซื้อแต่โค้ก ( ไม่รู้ว่าคิดเข้าข้างตัวเองรึเปล่าอ่า )

- โน้ตบุ้คเสีย พ่อก็ยกเครื่องใหม่มาให้ ฝากผ่านทางน้องชาย

- เงินค่าขนมพ่อเป็นให้คะ ผ่านทางป้า พึ่งรู้ ตอนนี้หนูฝึกเล่นเปียโนอยู่

 อ่านโน้ตแบบพวกกุญแจซอลไม่เป็น ก็จะฝึกลำบากนิดหน่อย
 อ่านได้แต่โน้ตที่คนอื่นเค้าแกะแล้ว พวกโดเรมีอ่า อ่อนวิชาดนตรีสากลมาก
 พอจะมีวิธีทำให้พ่อกลับมาคุยกับเรามั้ยคะ

ความเห็นที่ 1

พยายามต่อไป สู้ๆค่ะ แต่ว่าสี่ปี คุณพ่อคงทรมานแน่ น้องไปคุยกะพ่อตรงๆ ว่ารักพ่อแค่ไหน คุยบ่อยๆก็คงใจอ่อนขึ้นซักวัน เป็นกำลังใจให้ค่ะ

ความเห็นที่ 2

กอดพ่อ แล้วพูดไปเลยว่า ถ้าพ่อไม่พูดกะหนู หนูจะกอดพ่อไม่ปล่อยไปตลอดชีวิต พ่อก็แปลกดีจังเนอะ เสียเวลาดีๆกะลูกไปตั้ง เกือบๆ 1 ใน 4 ของชีวิตลูกแล้ว

ความเห็นที่ 3

เฮ้อออออ....อ่านแล้วเหมือนชีวิตครอบครัวเราเลยค่ะ แต่เป็นพ่อเรากับน้องชายนะ 
ของคุณแค่ไม่กี่ปีที่ไม่พูดกันส่วนของพ่อกับน้องชายเรานี่ 20กว่าปีค่ะ!!!
 ขนาดตอนน้องบวชพ่อไปตัดผมให้ แต่ตอนน้องกราบเท้าขอขมา พ่อไม่ยอมมองเลย

 ที่ไม่ยอมพูดกับน้องก็เพราะตอนเด็กๆอายุประมาณ 14-15น้องชายขโมยรถพ่อออกไปขับ
 ตามประสาวัยรุ่นคะนอง พอพ่อจับได้พ่อโกรธมากเตะน้องกระเด็นเลย
 ที่พ่อโกรธขนาดนั้นพ่อบอกว่่า พ่อกลัวมันตาย อาจจะไปชนกับรถคันอื่นจนตัวมันตาย

 พ่อกลัวมันขับรถไปชนคนอื่นตายด้วย กลัวมันติดคุก กลัว คือเราเข้่าใจในความโกรธของพ่อ
 พ่อห่วงน้องเพราะเค้าเป็นลูกชายคนเดียวของตระกูล
 แต่ความโกรธในครั้งนั้นทำเอาพ่อเรากล่ยเป็นคนคิดมาซึมเศร้า เพราะหลังจากนั้นมาตอนน้องโตประมาณเรียนมหาลัย ก็ไปขับรถคว่ำเองจริงๆ แต่เป็นรถเพื่อน
 เพื่อนเมาเลยขับให้เพื่อน แต่ก็พากันคว่ำบนทางด่วน 
พ่ออีกนี่แหละต้องเอาเงินไปประกันตัวออกมา ยิ่งทำให้พ่อไม่พูดกับน้องมาจนทุกวันนี้
 แม้เค้าบวชแล้วก็ตาม มันเศร้ามากค่ะ เราเข้าใจดี
 แต่เราก็เข้าใจในความผิดหวังของพ่อเหมือนกันแต่คนที่ทุกข์ใจที่สุดคือแม่ค่ะ สงสารแม่

ความเห็นที่ 4

ขอบคุณในทุกๆ ความคิดเห็นคะ ไม่รู้ว่าหนูเป็นเด็กมีปัญหาหรือเปล่า
นานๆทีจะได้คุยกับแม่คะ พ่อกับแม่แยกกันอยู่คะ เลิกกันแล้ว

ตามไปดูต่อที่

http://pantip.com/topic/30205121

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ระบุชื่อ8 พฤษภาคม 2556 เวลา 21:58

    ของหนูพ่อโกรธ และไม่ยอมพูดด้วย เมิน เวลาเข้ามานั่งใกล้ๆพ่อ พ่อก็หงุดหงิดแล้วก็เดินหนีอ่ะค่ะ พยายามจะพูดขอโทษแต่พ่อก็ไม่ฟังด้วยอ่ะค่ะ ควรทำยังไงดีTT^TT

    ตอบลบ