ในชีวิตจริง คุณเคยเจอ หรือคุณเคยเป็นเด็กที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะมีปัญหาทางสังคม หรือปัญหาทางจิตใจหรือเปล่า

เป็นกระทู้ที่พูดคุยถึง สุขภาพจิตกับเด็ก

ความเห็นเจ้าของกระทู้

ในการ์ตูนญี่ปุ่นหลายๆ เรื่อง เราก็ได้เห็นตัวละครหลายๆ ตัวที่ไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะมีปัญหาทางสังคมหรือสภาพจิตใจ ตั้งแต่ วัย ม.ปลายอย่าง จินตะ (Anohana), เอริโอ้(Denpa Onna) วัย ม.ต้น อย่าง จุน (Rozen Maiden) หรือแม้กระทั่งเด็กประถมอย่างคาโยโกะ(Doremi) (เรายกตัวอย่างมาคร่าวๆ แต่เชื่อว่าคงมีเยอะกว่านี้แน่ๆ)

เท่าที่เรารู้ ที่ญี่ปุ่นเองก็มีปัญหาที่เด็กไม่ยอมไปโรงเรียนเพราะมีปัญหาทางสังคมและปัญหาทางจิตใจกันมากพอควร (ถึงได้เอาประเด็นนี้มาเขียนเป็นการ์ตูนกันก็เยอะ) แต่เราก็อยากรู้เหมือนกันว่า ที่ประเทศไทยของเรานั้น มีปัญหาแบบนี้ด้วยหรือเปล่า ถ้ามี ก็มาแชร์ประสบการณ์ที่พวกคุณเจอในลักษณะนี้กัน...

ขอบคุณสำหรับคำตอบล่วงหน้าค่ะ

ความเห็นที่ 1

เคยเจอเด็กประถมติดเกมจนไม่ยอมไปรร. เอาแต่เล่นเกมอยู่บ้าน

แม่ต้องพาไปรักษารพ.จิตเวชเลยล่ะ

ความเห็นที่ 2

จากมุมเด็กต่างจังหวัด

ส่วนมากเด็กไทยที่ไม่ยอมไปโรงเรียน จะไม่อยู่แต่ในบ้านแบบในการ์ตูน
มักไปบ้านเพื่อน บ้านแฟน ร้านเกมส์ แหล่งซ่องสุม น้ำตกทะเล ร้านมอเตอร์ไซด์
ไม่ใช่โดนรังแก แต่ขี้เกียจ

ส่วนพวกที่โดนรังแก
พ่อกับแม่ก็ดุด่าไล่ตีให้ไปโรงเรียน ... ถ้าไม่ยอมไปเรียนจริงๆก็ย้ายโรงเรียน
ประเทศไทยโรงเรียนเยอะ ตามต่างจังหวัด ค่าใช้จ่ายไม่แพง เครื่องแบบก็เหมือนๆกัน

ปัญหาสภาพจิตใจที่ไม่อยากทำอะไร จะเป็นในวัยมหาลัยมากกว่า เพราะอิสระมากกว่า
และพวกจบใหม่บางคน ที่บ้านพอมีฐานะ จะไม่ค่อยเริ่มทำงานทันทีหลังเรียนจบ

ความเห็นที่ 3

เด็กบ้านเราฟ้องแหลกค่ะ มีอะไรร้องไห้ฟ้องพ่อแม่ อีกทั้งคุณครูของเรานั้นสอดส่องเด็กเป็นอย่างดีค่ะ
เด็กไทยไม่โหดร้ายขนาดเด็กญี่ปุ่นด้วย อาจเพราะไม่มีตัวอย่างที่ไม่ดีในการกลั่นแกล้งคนอื่นหนักๆ
จะเห็นก็แค่ล้อกัน ทะเลาะกัน ต่อยกัน ไอ้จะมาจองเวรแกล้งจนเพื่อนหลอนไม่กล้ามาเรียนไม่ค่อยเจอเท่าไรนัก

ความเห็นที่ 4

เราเอง
ตอนสมัย ม.ปลาย ไม่เคยขาดเรียนเลย ขยันเรียนระดับนึง เอนท์ติดมหาลัยดัง
แต่พอเข้ามหาลัย มันไม่มีเพื่อนเลยไม่อยากไป หยุดเรียนไปแล้ว

คิดว่าปัญหาแบบนี้มันก็ต้องมีกันทุกประเทศอ่ะนะ
...ไม่รู้จะแชร์หรือพูดอะไร ถ้าพูดในมุมคนเจอปัญหาด้วยตัวเองอย่างเรา ในระดับมัธยม มันเป็นสังคมแบบบังคับให้มีเพื่อน
ถูกครูประจำชั้นดุประจำว่าให้คุยกับคนอื่นให้มากๆ ^^;; เห็นงี้ สมัยก่อนเราก็มีเพื่อนเยอะจริงๆนะ
แต่พอเข้ามหาลัย ปกติเราเป็นคนเก็บตัวมากๆอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอสังคมอิสระที่ไม่มีคนจ้ำจี้จ้ำไชว่าให้หาเพื่อน เราก็เลยยิ่งโดดเดี่ยว
เราไม่ได้อยู่หอพักด้วยเลยยิ่งหาเพื่อนยาก มีคนมากมายพยายามตีซี้ด้วย แต่มันเป็นธรรมชาติของเราหรือเป็นโรคจิตกลัวคนก็ไม่รู้ชอบเว้นระยะห่างกับทุกคนเสมอ เวลาเจอคนรู้จักแล้วชอบหลบหน้า กลายเป็นว่าเราหนีทุกคนไปเลย

แค่นั้นล่ะ

ตามไปดูต่อที่

http://www.pantip.com/cafe/chalermthai/topic/A11506889/A11506889.html